Hasretim çığlık atar, tükenmez hiç damlalar
Yorgun düştüm zamanda, mecâlin boynu bükük
Murat yığmaz bir türlü, içimdeki yaylalar
Yorgun düştüm ummanda, hilâlin boynu bükük

Ağlıyor için için, aşka durmuş güfteler
Güllerin çiylerini, hep neşvesiz desteler
Neylerim inler durur, karanlığı besteler
Kırıklık var kor canda, melâlin boynu bükük

Sürek avına çıkmış, insan yiyen cellâtlar
Saflarını bir kurmuş, şafak yıkan maksatlar
Zamanın kıskacında, ölüyordu muratlar
Dünya denilen handa, ahvâlin boynu bükük

Derinleşir durmadan, kabuk yapmaz yaralar
Mısra tutan ellerim, şimdi beni paralar
Yollardan yol bulup da, yanamıyor çıralar
Şiir yaktığım anda, leyâlin boynu bükük

Neylerimin sırları, çözülmedi bir türlü
Bülbüllerin figânı, sezilmedi bir türlü
Segâhların efsunu, süzülmedi bir türlü
Dolaştım hep hüsranda, zülâlin boynu bükük

Kalplerin ortasına, dökülüyor mâtemler
Dillerin aynasına, ekiliyor sitemler
Her geçen gün durmadan, çekiliyor meltemler
Erittiğim dermanda, şimâlin boynu bükük

Ruhumda oluşuyor, karanlığın cinneti
Yanamıyor canımda, ışıkların rahmeti
Hüzünler toplanıyor, bozduruyor cenneti
Çürütülen ormanda, ikbâlin boynu bükük

Kuruyor bahçelerde, umudun çiçekleri
İnleyen gecelerin, ağlaşır emekleri
Oluklar hep kapanmış, titreşir dilekleri
Kızarttığım harmanda, nihâlin boynu bükük

Siyaha akıyordu, gördüğüm rüyâlarım
Katranı yakaladı, ördüğüm hülyâlarım
Köpüksüz kalıyordu, kardığım deryâlarım
Bülbüllerim hicranda, hayâlin boynu bükük

Getirmedi ufuklar, dönülmez akşamımı
Ömrüm hep çığlık atar, yıktı serencâmımı
Gökyüzü kurşun gibi, dindirdi bayramımı
Bugün sararan tanda, kor lâlin boynu bükük

NOT: Türkistanlı kardeşlerimizin boynu bükük olmasın. Allah, Müslüman Türk milletini korusun ve yüceltsin. “Hilalin boynu bükük “ kalmasın.