Savunmasýzlýðým budanan çýnarýdýr geçmiþim

bir yanýma astýðým sen
diðer yanýmda insanlýk ki verem

çelikten hasýra dönmüþ saçlarým
kazýyýp týrnaklarýmla ten kokan bu topraðý
yokluðuna acý ekilmiþ ekmeðin
arasýna katýk ediyorum

seni memleketim kadar sevemem alýn yazým
kýzgýn güneþ altýnda döktüðüm emeðe
öküzlerimi ortak ettiðim acý gerçeðe
sömürülmüþ, beyni þýrýngayla çekili
sigara dumanýyla dolu boþ bir belleðe
yazamam seni gülüm

yalnýz bir þey var annemden kalan
baþýmý dik tutan onur diye bir þey
açlýðýn kamburu çýkmýþ omuzlarýmda taþýdýðým
bir dilim ekmekle gitmeyen aðýr bir koku nefesimde
yaklaþamam dudaklarýna sevdiðim
utangaçlýðýmý avuçlarýma alýp
bir pýnar ararým kendime, soðuturum hasretini
baðrýmda filizlenir ülkemin fidanlarý
ben su bile içemem, çatlaksa insanýmýn dudaðý

bu yüzden kuþanýrým hýrsý belime
ve namluya sürerim sevdayý

çocuklarýmý düþünürüm
kadýnlarýmda otuz yaþ yorgunluðu
babalarýmýn ellerinde içi boþ eve dönüþler
kara gözler kaçýrýr uykularýmý
binlerce anneye vebal taþýr büyümüþlüðüm
ben adam gibi sarsam da yaralarýmý
dikiþ tutmaz yüreðim
üzgünüm ceylan gözlüm
sana harcayamam göz yaþlarýmý

urbamda kavgamla sýrdaþým
sabrýmý sýnasa da yollar
acýdan peydahlanmýþ bu beden
toprak kokan memeye asýlmýþ dudaklarým
kaným bir annenin sütünü taþýr
Anadolu kokarým

zemheri gecelerde olsa yorganým
bir aðustos akþamýnda mavi leðendi ilk duraðým
sorma gülüm, gül bilir misin diye
bülbül çýðýrtkanlýðýnda yýrtýlýrken gýrtlaðým
beyaz yapraklara asýlýdýr þakaðým

örselenmiþ, ezilmiþ
ütopyasý emperyal ellerde kirlenmiþ
daha doðmadan satýlan bebeklerin gözyaþýyým
kusamadýðým kinle doludur kursaðým
sorma gülüm el bilir misin diye
nasýrlý avuçlardan savrulan umut tohumudur
nadasýna acý ektiðim topraðým

ki benim
kendime hýrsýmdandýr sevdana kayýtsýzlýðým!!