Beni sömürülmüş halkım gibi düşün
Aydos yaylasında kalmış çığlığım
Ve dumanlı başıyla Zigana da özgürlüğüm!!

Göçebe zamanı silmişim ter kokan mendilime
Savaşçı ruhum hep yenilgiyi işlemiş gergefime

Beni zor toprakların çiftçisi gibi düşün
Güneşin alev saçları dolanmış ellerime

Düşün ki ateşten gözlerimle Harran da bir marabayım
Minik parmaklarımda pamuk kozası kanamalar
Tütün rengi tenim ipe gerilmiş Manisa da
Duman olup tüter hıncım / basılır üzerime
Ahım kalır kokuşmuş bir kül tablasında..

Her yanım ayrılık kokar / çeltik sular göz yaşlarım
Narına yanmış bahtım / Çorum da / Ordu da / Sinop da
Ve bir bereketsizliğin damarına basarken / Tokat da
Beni toprak yiyen ana gibi düşün / Muş da / Kozan da

Sen beni yalancı hürriyetlerin aldatan dizelerinde oku
Tarih yazmış geçmişimi silen silgilerin kara tozlarında
Bir bütün halinde yanan çocukların bakışlarında
Korkularda ezilmelerde yırtık elbiselerde kahvelerde

Düşün ki yürek öğüten çarkların alın teriyim fabrikalarda
Yüzüm ülkem kadar kirli bedenim vebal taşır minik yavruma
Sütüme haram katmamışken dedem ben savmışım onurumu
Yere çaldığım gururumla bakamaz olmuşum bayrağıma

Henüz yâri olmamışken Veysel’in kara toprak
Dadaloğlu diklenmemişken şiirlere / türkülere
Nazım memleket hasretini sıvamamışken yüzüne
Sarıkamış ayazında şehitlerin kardan parkalarındaydım

Yunus ilahi aşkı yazmışken dağlara
Karacaoğlan’ın sazında en yeni türküydüm
Mecnun dağları delerken Leyla’sı uğruna
Kör kuyularda Hasandım / Hüseyin’dim

Sınıflara ayrılırken insanım
Aleviyle kardeş kürtle sırdaştım
Gürcüye akraba yahudiyle ortaktım
Çünkü insandım

Değmeden toprağıma emperyal eller
Soframda tek çanağa kaşık sallardım
Bir dilim ekmeğimi düşmanın dedikleriyle paylaşandım
Kini öğrenmeden önce gelinimin mezhebini sormazdım

Ne renk, ne dil, ne din umursamazdım
Çünkü insandım