bir gün dönüp geldiğinde
ki geleceksin
biliyorum

tokat gibi yüzünde patlayıp tuz buz olacak
ay ışığında aksini ve kâinatı düşürdüğüm leb-i derya camlarım

şaşıracaksın

gücenmiş
incinmiş
tutsaklığından çatlayan bir yürek
ölümünü
o güne saklıyor işte

kapıda taş kesilecek bedenin
donacaksın


her yer
odalar
duvarlar
denize dökülen kirli sarı gövdesiyle bu ev
gelişinle imha edecek kendini

ya kaç git
yıllarca gelmediğin gibi

hiç gelmemiş gibi
git

ya gel
uzan yanıma
iki can/sız beden gibi

(-tut elimi demiyorum
hayır sıcaklığını bilmeyen tenim vaz geçmesin kararından-)

açık bir tabuta uzatılmış gibi
kıpırtısız

yüzüme bakma

(-gözlerimi bilmeyen gönlün nedâmetle
elânın belâsı menevişlerimde yitmesin gider ayak-)

sıvaları dökülmüş tavana mıhla bakışlarını
gri gökyüzünden bir parça bulut gölgesi düşsün göğsümüze

köhne evin isli çırası
üflesin ve söndürsün son alevi son nefesiyle

kal/ır/san
benim gibi

kal/ır/san
bu ev gibi
yok olacaksın

var mısın...

CEYDA GÖRK...eylül27...