herkes gitti;


dün panayır havası esiyordu burada
gözlerim takılıyordu bir maceradan diğerine
çocuksu hayallerim akıyordu sırtımdan bedenime
kalbim yerinden fırlarcasına atıyor
yaramaz bir çocuk gibi durmuyordu ayaklarım
hangi kapıyı çalsam mutluluk duyuyordum
taşıyordu gözbebeklerim gözlerimden.

geceye uyuyordu koca dünya
yeni bir sabaha uyanmak için…


dün panayır havası esiyordu burada
enkazı kalmış ölmüş bir şehir edasında
yüreğime mıhlanmış mutluluktan eser yok
kalakaldım yalnız başıma ortalıkta
boş bakışlar dolanıyor şimdi yerinde
kalbim otuz sekizinci yasını tutuyor
eski bir ben geçiyor bakınırken hayalimde
benliğimi bildiğim günden bu güne.
ipek bohçalara sardığım hayallerim
uçuyorlar birer birer bilinmeyene…


dün panayır havası esiyordu burada
şimdi bir ben kalakaldım
acısını sırtlandığım
hayatın ortasında…


28/10/2008 doğum günüm anısına.


adem efiloğlu / bir garip ademoğlu