İçimi ifrit yakarışlar kuşatmış
Karmaşık ruhum uyuşmuş bedenim
Adı olmayan bütün şiirlerde nefessizim.
Şen kahkahaların soluyor kulaklarımda
Bir eksik bir fazla ne fark etti ki
Görmüyor musun?
Haramiler kesmiş bütün yollarımı
Kör ağızlı bıçaklar saplanıyor ruhuma
Ölüyorum gömülürken dilsiz bağırışlarla.


Her ayrılık cümlesi üstüme yıkılan heyelan
Yokluğun içimi ürperten heyula
Korkuyorum çocukluğum da sırnaşan ayrıklıklardan.
Annemden hatıra duyamadığım dilinden
Dizlerinde dinlemek istediğim ninniler
Ağlamak vardı kırıma uğramış yüreğimde
Hıçkıra hıçkıra…


Mevsim kurak geçiyor sular yanarken
Kuruyor gözyaşıyla suladığımız çiçekler
Peşimden yıkılmışlıklarımı topluyor mübeyyiz
Kızıyorsun çatıp, karartıp kaşlarını
Son mevzilerde direnen aşkım sana rabıta
Viran ezgiler fısıldıyor dilim
Unutulmuş tarihlerden kalan
“Sene de bir gün”
“Sene de bir gün”…


Sabah ezanları nakış dokuyor kulaklarıma
İsyana ramak gözlerine susuyor gözlerim
Diline acı biberler sürmek istedikçe
Kabulüm deyişlerinde hep çaresizim
Çaresizlikse hiç yakışmıyor benliğime
Hani adam gibi adamlığım vardı ya
Meramını dinliyorum sessizce
Kutupta buzullar, aklımda sen
Eriyoruz birlikte…


Mecazi sevişlere gücüm yok sevgilim
Keskin bıçak ağızlarınca düşüncelerim
“Ya benimsin Ya toprağın “ diyemem sana
Bıçağı yüreğime saplar giderim
Bıçağı yüreğime saplar giderim


//Varsın hiç kimseler bilmesin bizi /Varsın hiçbir tarih yazmasın aşkımızı//





adem efiloğlu / bir garip ademoğlu