3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2775
Okunma

Ben seni hiç sevmedim ki,
Martı çığlıklarına ısmarladım siyah haykırışlarımı
Yüreğimin sızısı sol yanımı teğet geçti
Yumruklarıma sırnaştı içimde dolanan kan
Gecelere sakladım sancılıı gözyaşlarımı
hayaller dans ederken beynimin aşka çalan yanlarında
Şimdi;
Sıcak avuntular bırakıyorum kendime
Eskici pazarlarından esintiler geçiyor aklımdan
Sessizce yudumluyorum yokluğunun zamanlarını
Düşlerimden çıkamadı bir türlü endamın
Yanılmadım yokluğunda ilmek ilmek ördüğüm satırlara
Dizmedim viraneye dönmüş hiçbir düşüncemi
Savururken benliğimden en nazende halini
Yerlere vurdum ümitsiz yakarışlar arasında kendimi
Sabahlardan sordum senden hatıra kimsesizliğimi
Aç kulaklarını;
Yazmadım duvarlara doğan karanlık şafakları
Bir derin nefes çekip sigaranın tozunu dumanını
Seni kandırdım, beni yalanlarınla oyaladığın zamanlarda
Azat ettim beni tüm satır aralarından
Ben seni hiç sevmedim ki,
Bir drama sahnesinin son perdesiydin
İhanetinin altına gizledim tüm gerçekleri
Neylersin ki acıyı ben hep Hak’ta bildim
Asıl acı oysa karşımda, nereden bilebilirdim
Aynalarda provasını yaptım sana diyeceklerimin
Kaldırdım artık başımı çiğnendiği sokaklardan
Senden bana ne varsa geçmişimden sildim
Ve söylüyorum
Dün öldü benimle
Bugün de,
Seni hiç sevemedim sevmelerimde
adem efiloğlu / bir garip ademoğlu