aralık ayı sonunda Filistin’de ki katliama dair küçük yürek yangınım saygılarımla


Merhamet yerlerde süründü tüm dünyanın önünde
Firavunlar denizde boğdu Musa’yı
Demirden kuşlar havalandı ansızın
Neron’un ateşinde yaktılar küçük kelebekleri
Çukura gömdüler daha yeşermemiş bütün hayalleri
Dar geldi koca Dünya bir türlü paylaşamadık…



Yine pürmelâl köprülerden geçti duygular
İsyanlarım koynum da mahpus kaldı
İntiharlara belendi kanatları kırılmış cümleler
İhtilaller yapılıp saklı düşüncelerde
Ne oldu anlamadan, sormadan astılar
Beyaz güvercinlerin kanatlarını kırdılar
Dar geldi koca Dünya bir türlü paylaşamadık…




Gözlerden süzüldü kan rengi yaşlar
Şahadet sözcükleri çıkamadı dilden
Masumiyetin ırzını parçaladı her füze
Kurgusu bozuk düzeni çiğnedi paletler
Bir kardeş kardeşe sıktı kurşunu
Her çığlığı sokaklarda şakağından vurdular
Dar geldi koca Dünya bir türlü paylaşamadık…



Güneş battı, tüm çıplaklığınından soyunarak
Balçıkla sıvadılar kalleşliği, vahşeti
Ardında acı yürekler, sancılı bir bekleyiş
Kahır dolu sözler
Kundağından çıkamamış ağıtlar bırakarak
Böylesi namertliği zihinlere yazarak.
Dar geldi koca Dünya bir türlü paylaşamadık…



Umutlar kırıldı, barışın tam ortasından
Melek yüzlü çocuklardan avaz dolu çığlıklar
Yürek titrek, eller titrek, bakışlar boş
Bu reva görüldü ona Gazze sokaklarında
Belki de çoktan pişman, Filistin’de doğduğuna!
Filizlenmemiş ümitler kalırken kursağında…
Dar geldi koca Dünya bir türlü paylaşamadık…



Hangi vicdana denk şimdi, zerk olunan bu vahşet
Kahpeydi gökteki düşman, ırzı kırık mermiydiler
Üçer beşer yağma olup üstlerine yürüdüler
Vurmuş hain, nefes kesip ciğerleri deldiler
Ölüm olup, gece gündüz, üstlerine geldiler
Dar geldi koca Dünya bir türlü paylaşamadık…




adem efiloğlu / bir garip ademoğlu