Ölmüş çiçekleri topluyor kıyı köşe çöpçüler
Kahır sözcükleri içiyorsun usul usul
Sus!,dilinden çıkan kelimeler seni inkar ediyor
Çocuk ağzı cümleler kuruyorsun zehirden acı
Bir yürek aşkının asilliğini yaşıyor
Sen ağlıyor musun?…



Hatalar zincirin zayıf halkalarıydı
Buruk mutluluklar yaşamıştın silik geçmişe
Etrafını saran bütün dalgalarda
Yenik düşmüşsün yelkenleri kırılan gemilerinde
Acılar sinene batıyordu kurşun kurşun
Sen ağlıyordun…


Sevgilim!
Yaşamak avuçlarımızla suladığımız çiçekti
Sevgiyle büyütebilmek kırgınlıklarımızda
Yeni aşk tohumları ekmekti her kuruduğunda
Su yoksa,terim var ,gözyaşım var diyebilmekti
Her yeni başlangıçlara kapatma kapılarını
Mekansız değilsin,mekanın yüreğimde
Sen susuyorsun…



Yeni bir yaşama tökezleyerek başlıyor vakit
Derin kuyularda gölgeleniyor ölüm çığlıkları
Uğruna çileler çekilen zaman siliniyor
Taze umut çiçeklerini suluyor koca Nil
Gün adamlığımın mekanında yeniden doğuyor
Sen gelmiyor musun?...



Aç pencerenin siyah tüllerini
Dışarıdan saçılıyor misk-i amber kokuları
Sen kadınlığının renklerine boyan
Aşkına açılırken sevda bahçelerim
Dilimde , gözlerimle söyleyeceğim sevgi sözcükleri
Seni bekliyorum
Gelmiyor musun?...



adem efiloğlu / bir garip ademoğlu