Hey canına yandığım yalancı aynalar
Birkaç cümle arasına sardım öksüzlüğümü
Ellerimde kurumuş bahçe bahçe çiçekler
Dikenleri mıhlanmış bedenime.
Zamanı artık sorgulamıyorum tükenirken nefesim
Sormuyorum saçımın beyazlarımın hesabını
Vazgeçtim sevdalara sarılmaktan
Sessizliğimin yankılandığı huzurda
Öp beni yalnızlığım.


Hep yarım yarım düşüncelere belendim
Düşlerimde salındım iltica etmiş yeminlerimden
İzinsiz alınmış nefesler takıldı boğazıma düğüm düğüm
Üşüdü yüreğim tüm çırpınışlarda
Dondu kanım metanetsiz
Bütün gülümsemeler yüzümde meşum
Unuttum tutkulu, soluksuz sevişleri
Kimsesizliğimin sığındığı limanlarda
Öp beni yalnızlığım.


Nöbetler tutuyorum saklandığım tüm mevzilerde
Dilimde eskilerden devşirilmiş birkaç kırık nota
Gözlerimde yalanlara bezenmiş özleyiş
Karanlıklar dağ dağ gözbebeklerimde
Patavatsız kelimeler dolanıyor benliğimde
Hamurumun yorulduğu toprak
Sendeniz sana döneceğiz
Geride acı hatıralar bırakarak
İçimde tarifsiz kımıltılar hazırlanmışken
Öp beni yalnızlığım.


Kimdi öldüğün dünyamın bilinmez hamisi
Hangi ömür bulunur hazırda kafinlenmiş
Var mı? söyleyin kefenimin kesesi
Her mutluluk kanamış dudaklarımda kekre
Hayatın yılgınlığında kekeme düşler
Sarmalamasın kimseler beni uzak diyarlarda
Bilmesin hiç kimseler adresi kayıp mezar başlarında
Ruhumu gömerken sessizce
Ağlamasın etrafımı saran yoksul nefesler
Sadece sen öp
Sadece sen öp
Öp beni yalnızlığım.





adem efiloğlu / bir garip ademoğlu