Arsız kelimeler saplanıyor benliğime
Çocukça ağlayışlarımı kucaklıyorum
Yangın yeri yüreğimin yalnızlığından
Sana akıyorum dilimde ’sus’şiirler
Birkaç damla ’sen’ damlatıyorum
Sevimsiz anıların tozunu silkeleyerek
Bir akşamüstü ıssızlığında
Yürüyorum...





Gel derken hasretine biçare olduğum
Gidemiyorum…
Yüzümde hüzünden kederler
Hep aynı camdan bakıyor hayallerime
Sinesine sapladığım sevdam gözlerinde
Üç noktalı vuruşlara kurban oluyor hasretim
Üç noktalı vuruşlar yaşatıyor beni
Üç noktalı vuruşlar işliyorum ilmek ilmek…





Yıkıldı gözlerimde infialden harabeye dönen kentler
Her nefeste ölmelere bağlandım ansızın
İçimdeki mezarlar kadar sessizim
İçimdeki mezarlar kadar amaçsız
Yıldızlar büyüdüğünde kaybolur ümitlerim
Yakamoz çarpmaları misali…
Düşlerden bozmadır bütün yaşadıklarım
Düşlerden arta kalan çilem
Düşlerden hayata açılan pencerem…





Küllerimden doğuyorum
Fakir ümitlerim kadar
Sol yanım arsızken sana
Damarlarımda dolanıyor tüm telaşlarım
İsyana ramak kalmış garip yaşamıma
Gülümsüyor masum ümitlerim




Şimdi;
Sitemlerimi sıralıyorum aciz kelimelere
Ben de gurbet kadar acıyım
Sevgimi kelimelerin büyüsüne bırakıyorum
Hep tamamlandıkça yarım kalıyorum
Boğum boğum duygularım/a
Ama bir türlü anlatamıyorum
Dilimde ’sus’şiirlerle seni yaşıyorum



adem efiloğlu/bir garip ademoğlu