kör bir kuyu sessizliğine
bürünse de kelimeler/in
yer altında
bir hücre karanlığında
sırra kadem bassa da gözlerin
yüreğinde eksilmedim

ve yokmuş/um gibi
kendini kandıramayacaksın asla
sen azal/t/maya çalışırken benden kendini
büsbütün çoğaldığımı
bilmekteyim…

adımlarının götürdüğü
en uzak yerlere git
ve geriye dönme
her nerede karşılıyorsan akşamı
orda seninleyim…

sabah çayının deminde
cuma selalarında
her akşam eve dönüşün yorgunluğunda
bir parça ben varım
bilmekteyim…

biliyorum can
adım gibi biliyorum
her duyuşunda ferahnak peşrevini
ya da bir tanbur dolaşırken hüzzam perdelerini
gözlerinin dalıp gittiği yerlerdeyim…

yüreğinden geçen benim
inkar ederken sevmeleri
yok sayarken tüm şiirleri
Emrah’tan bir koşma gibi
ansızın
aklına düşen benim

Hak gibi
bayrak gibi
vatan gibi
yüreğindeyim

...

unuttuğunu
ve unuttuğumu zannettiğin
nokta üstüne nokta koyup
yazdığın mealin
çektiğin eliflerin sorduğu ben/im

dokunuşlarda
öpüşlerde
bir başka tende
ve bir başka eskimiş sevişte
ansızın saplanan sancıların içindeyim

koyulan sohbetin orta yerinde
ismi geçtiğinde şehrimin

yakasını düzeltirken aynada gömleğinin
eğilip sigaranı söndürürken tablada

koltuğun arkasına astığın ceketini
alıp giyerken....o anda
düşüyorum aklına
bilmekteyim…

iftar arasında ilk tütün
ve huzurlu avlusunda bir külliyenin
serin suyuna bırakmışken avuçlarını
dudaklarına götürdüğün
son yudum ben/im…

çarptığın kapıların
örttüğün camların
ördüğün duvarların
dışında değilim…

paslansada vurduğun kilitler
gönül kapılarında

siyahındayım kirpiğinin
dilinin ucunda ismim
ve odanın bir köşesinde duruyor hasretim

Hak gibi
bayrak gibi
vatan gibi
yüreğindeyim…

Ceyda Görk
16 eylül 2006 22.30