20
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
2546
Okunma
Isırır sivri küçük dişleri kuşkuların,
O serâzat uçuşan kalplere iz bırakır.
Dalaşıp hırpalatır, yaralar can kanatır.
Yok gözle görüp elle tutan,zerre delil yok,
Bir mühr-ü cefâdan kor gibi közler bırakır,
Gündüz gece her dem,fitnesi kinler yaratır.
Bir sinsi zehirdir, git gide işler derine,
Binlerce küçük akrebi salmış kan yerine,
Sevdâ ki, o an ölmüş de hayalet dolaşır.
Kalpten çıkarıp, yerlerde sürür sevgiliyi
Bilmez ki neden şimdi onun şüpheli hali,
Nâ-Hâk yeredir, evhâmına evham karışır.
Kim/ler nerede, hangi vebâl üzre konuştu?
Kimdir ki tanık, sanki bir ücrâda buluştu,
Eyvâh ki o kalbte, şüphe ve sevdâ yarışır.
Ey kuşku ! nedir istediğin, kalpte nedir bu?
Aşk yârelenip uçtu da, virâne mi kondu?
Fitnenle kararmış ak güle çirkef bulaşır...
Ceyda Görk
Cevap Yaz