damla ve liman


efsunlu bir nakarat
tekrar edip dururken
tik tak, tik tak

duvar diplerinin ölgün sabahlarında
üşüyen bir yalnızlığı
soyunduğunda sokaklar
anladım
kutsanmış bir kovalamacada
daraldıkça
kıskacına alırmış zaman

gizlenen bir gidişin
izlerini sürerken
ve görmemek için
tüm gizleri silerken
sıyrılıp tik ve tak arasından
bir geniş zaman içinden geçtim labuce!

dönsem şimdi tersine
koca bir boşluğa çıkar
gittikçe ince bir sızıya dönen tüm yollar

bir damla

bir damla nerden bilsin labuce
birikinti mi, göl mü, nehir mi
içinde yitip gittiği

nerden bilsin
hangi kıyıda bekler onu bir liman

liman diyorum, labuce

parçalanmış bir kıyıda
gelgeç uğramalara

ve korunaklı

kimbilir ne çok mutlanmıştır
bir sığınan
ve ne çok ağıtlar yakmıştır
gidenlerin ardından, o liman

oysa bir liman

bir liman kime sığınırdı labuce
lime lime olmuş umutlarla
parçalı kıyılardan başka

kolay mıydı direnmek
her dalgaya
kolay mıydı kalmak dimdik ayakta
bir lodos, bir poyraza
kolay mıydı
her damlaya korunak olmak

ne damla bilir kimin, nerde
ve neden beklediğini
ne liman; kimi, neden

liman diyorum, labuce
bir damla
bir liman

kim bilirdi ki
kim kime damlaydı
kim kime liman