5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1316
Okunma
senin gidişini yazdım dün gece ama okuyamadım
belki bir akşam üzeri çıkıp gelirsin diye
yağmurlu karanlık gecelerde
avucumda senin için bir şiir büyüttüm
parmaklarımdan dökülenler kadar cesur değil belki
dudaklarımdan dökülen cümleler ama
seni sevdiğimi söylemek dilimden düşmez
söylemek istesem içimden gelmez
içimden gelse cesaretim yetmez
şunu biliyorum ki sensiz bir gece daha geçiremem
gidişin kahretti beni ama gel diyemem
yalnızlığımı sensizliğimi unutmak için
eski fotoğraflara bakıyorum
önceden hayatımı sığdırdığım albümlere
şimdi yetiremiyorum senden kalanları
bana bıraktığın hatıralar
kimsenin tanımadığı bir şairin
sensiz gecelerdeki gözyaşları oldu
inan yalnızlık değil sensizlik benim canımı acıtan
sen kokan nağmeler kulaklarımı tırmalarken
şehirden ayrılan ilk trenle yanına gelemem
gidişin kahretti beni ama gel diyemem
gittiğim her yerde sensizliği gördüm
gözlerini başkalarının yüzünde aramayı öğrenirken
ben seninle birlikte geçen saatlerde asılı kalmışım
şimdi yalnızlığın ibresi seni gösteriyor
seninle gecelerim bile gündüzken
artık gündüzlerim bile gece oldu
hani bir kör ışığa nasıl hasretse
ve toprak suya nasıl muhtaçsa
işte öyle özledim seni
ama hiçbir şeyi geriye getiremem
gidişin kahretti beni gel diyemem
her arkanı dönüp gidişin ayrılığa göz kırpar
unutma her sevdalı ayrılık ölüm kokar
beni bir mektup gibi buruşturup atsan bile
bir gün geri döneceksin
yağan yağmurları kurutup güneşim olacaksın
çünkü ben varsam senin için varım
ve sen var oldukça bende varım
çok aradım seni yağmurun gözyaşları altında
gittiğim adreslerin hiçbiri seni getirmedi bana
senin yolunda attığım her adımda yalnızlığın acısını hissetsemde
seni aramaktan vazgeçip dinlenemem
gidişin kahretti beni gel diyemem
Cevap Yaz