1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1119
Okunma

tuğba’ya...
II.
Ben geldim kendimden derken
Son nefesimden bir yıl sonra
Uyanmış bir şebnemdim yaprağında
İhtar çekerek en çok aşka
En çok aşka
Ben seni sevmeyi giyinmek isterken
Soyundum kederlerimden ah
Bir mızrap gibi dokunarak seni
İçimin sayhalarına
Sığınarak sayhalarına
Gölgenin içinde tükenmeyi murat ederken
Bir lahza susmadı ayrılık
Bağladı seni orda beni burada
Yorgun ama vefalı hatıralara
Yaşatan hatıralara
/
Ses kalbimin dilinde doğdu
Kırbacı sayılsın bu mutluluk sabahı
Ver coşkuyu ey özlemin hızı
Bu mecrada yol bıraktım umuda
Uç ey kehribarı tutuşturan şarkı dilimden
Eyit sabıkasını
Susmak neyi söylerse onu anlatsın gözleri
O an bende bir ilenç kadar seveceğim
Bu aralıksız ayrılıkları…
Kınımı terk ederken aklımdan
Yoğurdum dilimi bu terennümle
Haykırmak istiyorum görkemli bir aşkı
Sen sus kulaklarını
Sus ve uyanma hala…
Cid_Diyet Düş-ürdüm ben şiire…