Sana semanın kanatlarını getirdim
Mavi bulutlar arasında
Garip ve yalnız kalmayasın diye
Kızgın kumlarda
Gözlerini alabildiğine ararken
Bir yudum suyu arar gibi gözlerim
Yüreğinin karartılarında
Sönmesin ışık huzmesi

Zor olur hayaller denizinde yüzmesi
Gerçekler örümcek ağı ördükten sonra
Başucundaki darağacına
Ağlarken umut
Güller eski şarkılarda ağlarken
Alıp götürsün istersin
Denizleri kızıl ufuklar

Ulaşılmayan karaları düşlerken gemiler
Çıka gelir beklediğin yağmur tanesi
Vakit karanlığın türküsü de olsa
Yaslanır omzuna mavi dağlar
Geceler bu kadar uzun muydu?
İnsan âşık olmadan anlayamıyor
Gündüzün aksine kısalığını
Yalnızlık gecelere demirlerken
Bir sızı ansızın uyuklarken yüreğinde
Gözlerinden uyku perdesi çekilirken

Ölümü yakın eden sevdalar
Kurşunları çağırır ölüme
Bir çiçeğin simidir aşk
Bir ağıtın yükselişidir
Güneş doğarken şafağından

Hüseyin Özbay