EBEDİ ZULMET

otuz ikinci günün sabahı:
uyandın seher vaktinde.
mühürlü avuçların sisli,
bileklerine mahkum kaderin.
çıktın yola,güneş tepende.
yoksulluğun ensende ağır bir yük
ve gözlerin eriyen çiğlerde...
yürüdün,sırtında yalnızlığın,
kalbinde kimsesizliğinle.
rızka yürüdün,
rastgele...

günün sonunda,
paralar avuçlarında...
ve mavi hayallerinle
çocukluğunu özledin,
bir şehrin gölgesinde...

otuz ikinci günün gecesi,
karayel ve kıyamet vakti.
yırtık ceketin,
düğmelerin ilikli.
uzanmışsın taştan banklara...
üşüyorsun ve içiyorsun.
hayallerinde bir yuva,
morarmış dudaklarında sıcak bir dua:
bugüne, yarına ve çocukluğuna...

M.G...