2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1132
Okunma
saçlarını ne yaptın böyle
öksüz kaldı duvardaki lekeler
bütün istasyonlar bütün caddeler
dünyanın kutsal merkeziyim şimdi
ilk günüm bu kanatlandığım
her şey değişti
tohumlar sessizce açılıyor
ben karanlık olun demedim
adımı terkettim sevgi için
savaşın demedim hiç yüzünden
yüzyıllar geçtik birbirimizi sorgulayarak
tükettik kendimizi sonsuzlukta
kanla dolu akıyor ırmak.
tanrım sana şiirin diliyle
öksüz çocuklar getireceğim
işkenceyle öldürülmüş
insanların kemiklerini
yüreğimin tellerini koparırcasına
yeryüzünün bütün hıçkırıklarını
her acının sorumlusu altın kasalarına
doldurup mühürleyeceğim
ırmaklarda çalılara takılan
boğulmuş bedenleri getireceğim
bütün sözcükleri unutarak
tanrım sana billur ufkumla
insanları şikayet ediyorum..
Cevap Yaz