6
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1520
Okunma
Nurullah Hoca’mın fotğrafına yazdığı açıklamdna etkilenerek yazılmış bir şiir.
Yeni cami önünde, çok sessiz bir andı...
ruhum hüzzam bir aşkın rıhtımına dayandı...
kimsesiz gözden ırak, kendime ermek için,
dönüverdim sırtımı coşkusuna haliç’in.
günah dolu gölgemden ürktü, uçtu güvercinler
ellerimi bağladı Fatiha’dan perçinler.
pişmanlıkla kovarken gökkubbeden sisleri
yürüdüm gerilerde bıraktım dehlizleri.
içimden "dön" der gibi fısıltılar gelmekte
fısıltılar...zihnimin kararını çelmekte
eğilip değiyorken secdegahıma yüzüm
haliç’in rüyasında geziniyordu gözüm
karanlığa küfredip perdeyi açıyorum
kendime secde edip, kendimden kaçıyorum...
Cevap Yaz