Razı ol bu ikramdan ey
Ey derdi derleyen haksızlık
Yun bu tövbede
Veyl olmasın sana
Dön kendinin efendiliğine ey

Dün akşamın siperinde bekleyeni
Böl geç ilkin
Böl ki ağırlığı düşsün gövdenden

Hangi mihengine denk düşerse umut
İç saçağından akan her damlayı
Vargücünle koş bu çağrılı ufka
Maraziliği soy at kefeninden
Uçbeyliğini aç can kafesinden


/


Kül rengi sesiyle uyu son baharını aşkın
Her aykırılık değilse de sırtında kırbaç
Bu kez vazgeç gerçeğinden

Hergün güme gitmiş şarkıların efsunu olmakta ya
Sıyır bu ucubeliği işte sevmek yalnızlığından

Razı ol bu ikramdan ey
Mukadderat bil bu şişman kederleri
Haylayıp geldiğin çarşılarda
Al sat meylini

Gel ey kıvamını bulmuş sancı
Gel ve döşüme yerleş yeniden
Sevmek yalnızlığımı ürkütmeden…

İbretlik bir işrettir şiir ya
Son gerçeğe kadar koşturur adam(ı)
Ah sevmek yalnızlığım
Suç kantarında kaldın ya

Hu diyelim efelenip kirvelik makamında
Oturup seyrelediğimiz ömrümüzün içinden çıkarak
Sevmek yalnızlığımızı ekleyelim yeniden