0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
15
Okunma
Nihâl’in bahçesinde bülbül söyler her seher,
Gönlümdeki güller solar, düşümde her gece.
Aşk uğruna ben var oldukça, ey Nihâl,
Dünya dönsün, kalksın dağlar peşimde, hepsi geçecek.
“Aşk” dedi Nihâl, “bir bülbülün sesinde gizli,
Gülün solarken bile verdiği nefeste.
Ben aşka yandıkça dünya silinir izi,
Yalnız kalır sır, yalnız kalır hakikatin resti.”
Bir nefes alır bahçe, Nihâl’in avucunda gül,
Bülbül öter, sanki Yaradan’ın adı dilinde.
Dünya peşimde değil, aşkın içinde bir bölüm,
Varlık yokluk perdesi iner gönül ikliminde.
Her düşüşümde bir yükseliş gizli, Nihâl bilir,
Gül solar, ama kokusu kalır metafizik duada.
Sen aşk uğrunca durdukça, zaman ölür,
Dünya bir hayal, peşimde kalan, sadece aşkın sadâsı.
