Nihal’im, bir çobandır yüreğim
Aşk yolunda perişan halim
Tüten her nefeste gizli bir sır
Seven, kendi kemaline erer, bulur huzuru.

Kays’la Leyla’nın aynasıyım
Antara’yla Abla’nın sesi
Kuthayyir’in Azze’ye yanışıyım
Köstebekle zürafanın imkânsız sevdası…
Kiev’den Pyotr’la Fevronia’nın kutsal yolculuğu…

Aşk dediğin, Nihal, bir sır yolculuğu
Mecnun’da kendini bulan Leyla
Ben seni sevdim, “sen”de eriyen “ben” oldum
Varlığın aynasında yokluğa vardım.

Bu öyle bir aşk ki, Nihal
Remizler sınır edemez
Hikmetin derin sularında
Masalsı bir nehirim, iki yakası bir iman.

Sen Leyla mısın, yoksa aşkın kendisi mi?
Ben Mecnun muyum, yoksa aşk yolunda
Kendi varlığından geçen bir çöl çiçeği mi?
Nefesimde tüten sen, canımda can bulursun.

Nihal, adın bir gizli bahçe
Her hecesinde aşka açılan kapı
Ben bu kapıdan geçtim, kendimden geçtim
Aşk sen, sen aşk, ikimiz bir “Bir” olduk.