0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
17
Okunma
Nihal’in gölgesi bir şehirdir,
Uğrarım rüyamda her hanesine.
Güneş vursa da cihana,
Ben onun koynunda bir garip sâkîyim.
Sokaklarını ezberledim âhımın,
Duvarlarında yazar ismin mihr ü mâhımın.
Gündüzün aydınlığında dahi,
Sığınak buldum o kara taşlarda.
Gökdelenleri çizilmiş kirpiklerime,
Minarelerinden yankılanır "Yâ Hû" sesi.
Bir nefes kadar yakın, bir ömür kadar uzak,
O şehrin bendesiyim, çıkamam dışına.
Bir büyülü beldedir ki Nihal’im,
Aşkın haritasıdır her sokağı.
Mecnun oldum o daracık geçitlerde,
Menzilim sensin, vuslatın şehrinde.
