GAZAP

kızdım nehirlere,vadilere,denizlere...
kızdım her türlü fikre, zikre...
nefretini kusan beyinciğe...
doğmamış bebeklere,
annelere ve ceninlere...


umuda kızdım,hayallere,yarınlara...
koşmadan düşen tay’a,
tayy-i mekana, tayy-i zamana,
gülmeden ölen soytarıya...
ona,buna,şuna herşeye kızdım...


ritmi bozulmuş parçaya,
yalancı ağlayışa,
utanmaz gülüşe....
toplumsal tabakaya,
tabakadan sızan yükselişe.
kızdım,çiçeklere,kuşlara...
yağmadan siyahlaşan kar’a.
damlacıklarını gizleyen yağmura,
suya,saflığa...
çimenlere küsen çiğ’e,
çiğ taneciklerine
ve çekirdeğe...


tabiata,yalnızlığa ve ruh’a
kızdım,
kızdım,
kendine gelmeyen gidişe,
özleyişe ve ölüme.. .

M.G