2
Yorum
16
Beğeni
5,0
Puan
95
Okunma
Gittiğinde kapı sessizdi,
ama rüzgârın soluğu bile biliyordu gidişini.
Bir dal kırıldı içimde,
yere düşerken bile ismini fısıldıyordu.
Aşk, ansızın kesilen bir ezgi gibi
havada asılı kaldı;
ben elimde kalan o son notayla
geceyi yeniden kurmaya çalıştım.
Dönse…
Ya mümkünün kıyısına uğrasa,
“Yanlıştı” dese,
kalbimi eline alıp
zamana yeniden şekil vermek istese…
Yine de bilirim,
geri dönüşler artık eski yollar değildir.
Yine de sorarım kendime,
kime yenildi bu masal?
Hangi gölge, hangi sessizlik
bizim nefesimizi çaldı?
Cevap yok…
Bazen yalnızca kalbin kapısında
eski bir ayak sesi yankılanır.
Bu yüzden
mısraları bir mendil gibi bağlarım yarama:
Her hikâye doğar, büyür, susar
Seninki susmayı seçti,
ben ise sustuğu yerden şiir devşiriyorum.
Hakan Tazeyurt
5.0
100% (9)
Cevap Yaz
