6
Yorum
20
Beğeni
5,0
Puan
139
Okunma
VAR İLE YOK
Say ki var ile yok arasındayım,
sanki evrenin çatlağında unutulmuş bir nefesten ibaretim.
Toprağa düşmüş ruhum,
nemli karanlığın göğsünde çürüyen bir ateş gibi
kendi küllerini dinliyor.
Yer ile gök arasındayım;
ağır bir gece çökmüş omuzlarıma,
koyu bir duman uzuyor damarlarımda.
Ama uzakta, hiç sönmeyen bir yıldız
çatlaktan sızan bir kanat ışığı gibi titreşiyor.
Kimseler kalmadı etrafımda;
rüzgâr bile beni anmaktan vazgeçmiş,
sessizliğin sert yüzü okşuyor yanaklarımı.
Araftayım…
karanlık içime inerken gök içimde kabarıyor,
ikisi birbirine dolanıyor,
ben bu kavganın ortasında
kırılmaya hazır bir sır gibi duruyorum.
Ne yere kök salabiliyorum
ne göğe kanat verebiliyorum;
sadece varlığımın ağırlığını taşıyorum
hiçliğin ince bıçağı üzerinde...
HAKAN
5.0
100% (9)
Cevap Yaz