Lara! Şimdi geçer aklından bu fukara
Geçer mi gerçekten, bilmiyorum
Ne zaman çekerse siyah duvağı gece
Peçesini vurursa ayın yüzüne
Sana şiirler yazarım öylece

Gülüşüm bozuktur
sahte bir gamze taşıyorum yüzümde
Öfkem sadece içimi yakar, kimseye ilismez
Aklım migferini çıkarttı, sana yenilmek için
Gönlüm günde bin kere yanar da, pişmez

Lara! İzine düştü kumlar; yanan oldu
Bir fısıltınla sağırlar sultan oldu
Sessizlik, gölge boyu yükselirken
Sadrın dehlizine mecnunlar mihman oldu

Matemin sarktı seyrime; çağ devrildi
Firaklar köprü yıktı, ağ kırıldı
Büküldü boynu yalnızlık dalının
Kırıldı dişi, gönlümü tutan mandalının
Ahımda siir kuruldu, saatler dalgandı
Kördüğümleri kesti alacalar, atlar şahlandı

Mıhlandı bin boğum yüreğime levhalar
Kırıldı kelam, kuruldu sehpalar

Şimdi seni anımsar hatırlı kahveler
Perde kapandı, sonsuzluğa uğurlandı sahneler