1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
43
Okunma
Gönlümün hasretiyle inler bu safran kokulu sevgilim.
Cânımın âteşidir, ruhumda safran kokulu sevgilim.
Yüzün Güneş’ten ziyâ, kaşın hilâl-i âlem,
Âhû bakışınla yaktı beni safran kokulu sevgilim.
Bezm-i aşkınla doldu cismimde her bir zerre,
Kalbime taht kurdun, oldun safran kokulu sevgilim.
Geceler uzar gider, derdimi kimse bilmez,
Gelmeden bahârım soldu, ey safran kokulu sevgilim.
Vuslatınla şifâ bulur bu nâçiz beden,
Hicrânın zehri cana dokunur, safran kokulu sevgilim.
Sanma ki senden gayrı bir yâre eylerim meyl,
Ezelden ebede sırrımsın, safran kokulu sevgilim.
Turhal der, feryâd eder, yandı bu fakir âşık,
N’ola bir kerre baksan, bana ey safran kokulu sevgilim.
Hüseyin TURHAL
5.0
100% (2)
Cevap Yaz