0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
40
Okunma
Sessiz bir perde iner,
camlara, sokağa.
Sabah.
Henüz uyanmamış şehrin
griye çalan teninde
küçük, ıslak öpücükler.
Gecenin yorgunluğunu silen
ılık bir melodi bu,
çıtırtılar,
damlalar,
düzensiz ama huzurlu.
Asfaltın üstünde,
her biri kısa ömürlü birer ayna.
Işıklar yayılır, dağınık.
Toprak, derin bir nefes alır,
yayılan o tanıdık koku:
Yağmur sonrası toprak,
yeni bir başlangıcın en eski sözü.
Perdeler aralanır usulca.
Kahvenin dumanı, sisle karışır.
Dışarıda acele etmeyen bir hayat,
içeride her şeye rağmen umut var.
Islanan bir serçe konar pencereye,
silkinir.
Sanki der ki:
"Durulandı dünya, yeniden başlayabiliriz."
Hüseyin TURHAL
