Perde açık,
Şehir uyuyor.
Sadece sen ve ben,
Ve bu keskin, ıslak melodi: yağmur.
Dışarısı bir sahne,
Camda boncuk boncuk, titrek bir ışık dansı.
Her damla, sessizliğe bırakılan
Bir sır, bir itiraf sanki.
Oysa içeride,
Bir kadeh şarabın buğusu,
Loş bir sarı ışık,
Ve senin kucağına sığınmış,
Huzurla dinlenen bir kalp.
Elim, usulca eline değiyor,
Parmak uçlarımızda elektrik,
Kelimeler gereksiz,
Çünkü bütün cümleler
Gözlerimizden akıyor zaten.
Yağmur artıyor, şiddetleniyor belki,
Bizim için önemi yok.
O, dışarıdaki gürültü,
Bizim içerideki sükûnetin fon müziği.
Zaman? Kayıp bir kavram.
Ne dün var ne yarın,
Sadece bu an,
Bu nemli, sıcak,
Ve sana ait romantik gece.
Sana bakıyorum;
Sen, bütün şiirlerin en güzel dizesi.
Ve dinliyorum;
Yağmur, kalbimin senin için attığı ritim.
Daha fazla dinle.
Bu sadece suyun sesi değil.
Bu, dünyanın bize sunduğu
En saf aşk şarkısı.

Hüseyin TURHAL