0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
39
Okunma
Bu, sadece iyot değil.
Bu, biraz tuzlu hüzün,
Biraz rüzgârın vaadi.
Deniz kokusu.
Ciğerlerime dolan
En eski hatıra.
Yıkanmış kayaların,
Güneşte kurumuş ağların,
Ve fırtınanın yorgunluğunun bileşimi.
Uzakta bir gemi mi geçiyor?
Yoksa sadece
Özgürlüğün hayaleti mi?
Her nefeste,
Mavi bir hikaye anlatılır.
Yosun, kum ve derinlik korkusu.
Balıkçı teknelerinin egzozu,
Ve hiçbir zaman
Tam olarak çözülemeyecek o sisin gizemi.
Bu koku
Bir yıkama ritüeli gibidir.
Şehirlerin tozunu alır,
Ruhun pasını söker.
Sonsuzluk burada başlar.
Sadece kokla.
Hüseyin TURHAL
