0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
39
Okunma
Nehrin kıyısında, taşların üzerinde,
Zamanın unuttuğu o yerdeyim.
Her şey acele ederken,
O, sadece yayılır.
Yosun.
Kadife bir sükûnet.
Yağmurun ve nemin
Sonsuz sabrıyla dokunmuş.
Ayak izleri kaybolur onda,
Fısıltılar emilir.
Griye çalan yeşil bir hafıza,
Duvarın çatlağına,
Terazinin kefesine,
Eski bir anı gibi yapışır.
Onun dokunuşu:
Soğuk ve yumuşak.
Bir tezekkür hâli.
Sessizliğin kendi sesi.
Ona dokunmak,
Sanki dünyanın nefesini tutmak gibi.
Yosun, der ki:
"Dur. Bekle. Büyü."
Zira tüm ihtişam,
İhmal edilmiş köşelerde saklıdır.
Hüseyin TURHAL
