ama Osman
yanmakta olan bir külün
koksun
diye bir gülün ardından
boynunda acının dişleri çürüyen
Aysel’e vuruldu.
Osman şairdir,
düşlerinde yırtılan
bir bulut parçasını
sabahın göğsünde bulur
kendinden ve dünyadan uzak bir sabahta
içinde dolaşırken kaybolduğu bir sabahta
Orhan Veli’nin cebinde bir mendil
ya da Burgaz adası açıklarında
.................................balık olmak

dahası da var
kendinin şairi bile olmak
yetmiyor şimdi.

bak bu yaz kolay geçti.
şu çocuk kışlaya gitti döndü
dışarıda Mardin!li bir çavuşla
oyulmuş gülle çukurunda
kurtuluştan kalma Sakarya boyunda
çay
....yeraltı ırmakları gibi
boğazlarından geçti,
gök şubat sonunda
kısa ve karanlık şubat sonlarında
yandı kor bir buluta döndü
birkaç tavşan öldü
ya da karabatak kuşları
işte şu çocuk
gökte kendi kendine paralanan mermileri
uçaksavarın dört baklasını unuttu gitti
ama Mardin’li çavuşun
kolay geçtikleri sınırdan
ölüm haberleri geldi.

sen şairsin Osman unutur gidersin
ya bu çocuk
Mardin’li çavuşla gece bir devriyesinde..