0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
48
Okunma
Dost dediğin kimdir, artık bilinmez,
Gönül yarasını kimse silinmez.
Sırtından vurulur, halin sorulmaz,
Bu fani dünyada dost kalmadı ki.
Eski dostluklar hep bir bir uçuyor,
Herkes kendi derdine meyil açıyor.
Muhabbet sofrası erken kaçıyor,
Bir selam vermeye yüz kalmadı ki.
Menfaat uğruna kurulur düzen,
Yalan söyleniyor, doğruyu ezen.
Gönül kapısını çalıyor bazen,
Gerçek bir sevgiye söz kalmadı ki.
Dostlar gider oldu, sırtlar döndüler,
Samimi bir ahbaplıkta söndüler.
Kötü günde bile kaybolup dindiler,
Başımı yaslayacak diz kalmadı ki.
Âşık TURHAL söyler, yandı bu canım,
Vefasızlık dolmuş, olmuş ziyanım.
Sıla elde bile kalmadı inanım,
Yanımda duracak iz kalmadı ki.
Hüseyin TURHAL
