3
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
241
Okunma
Bir cümle düştü dudaklarından,
son söz gibi ağır,
kapılar kapandı içimde,
ışıklar söndü birden.
Zaman, artık aynı akmıyor,
saatler tereddütle çalıyor,
adımdan düşen yankılar
yolunu kaybediyor boşlukta.
Ellerin…
bir vakit sığınaktı,
şimdi uzatsam bile,
uçurumdan öteye varmıyor.
Ayrılık,
bir şehrin üstüne çöken sis gibi,
görmeme izin vermiyor,
ama hissettiriyor,
her şeyin yarım kaldığını.
Ve ben,
kırık bir aynada kendime bakar gibi,
senin eksikliğinde
kendimi çoğaltmaya çalışıyorum.
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz