Bu derleme, bir annenin içindeki tarifsiz evlat özlemini derin bir duygu yoğunluğuyla aktarıyor. Her satır, hem geçmişin sıcak hatıralarını hem de bugünün sessiz acısını ilmek ilmek dokuyor. Yağmurda, fırın kokusunda, küçük bir ses ya da anıda bile evlatlarının izini arayan bir annenin iç sesi duyuluyor.
Yalın ama güçlü ifadelerle, sevginin zamana ve mesafeye rağmen hiç eksilmediğini anlatan içten, yürek burkan bir yazı olmuş. Yüreğinize sağlık. Saygılar selamlar.

Ne zaman bir anne duası duysam,
bir çocuğun ayak seslerini işitmiş gibi olurum.
Belki o yüzden dizelerinizin her adımı
kalbimin içinden geçip gitti.

Biliyor musunuz?
Bazı ayrılıklar tren garında olmaz,
bazen bir yastığın boşluğunda başlar.
İnsan, en çok da kokusunu unutmaktan korkar çocuklarının.
O yüzden anneler, eski patiklere saklar sevgiyi;
evlatlar gider, fakat o küçük çoraplar gitmez hiçbir yere.

Siz yağmuru anlatmışsınız ya,
ben düşündüm de üstadım;
belki Yunus Emre’niz artık şimşeklerden korkmuyordur,
çünkü büyüyen çocuklar,
korkularını annelerinden saklayarak büyürler çoğu zaman.
Ama yine de insan ister;
“Bir ses duysa da annem bilse hâlimi,” diye.

Uğuralp’in cesur adımlarını da okudum.
Ah o ekmek kuyruğunda bekleyen çocuklar…
Zannedersiniz ki ellerinde bir somun ekmek var,
oysa gururlarını taşırlar kucaklarında.
Çocukluğun en güzel hali budur belki: bir fırına girip, dünyaya meydan okumak.

Ve sonra geldiniz en acı yere…
Hastalığın gölgesinde geçirilen yıllar;
evlatların gözünde hep yatakta duran bir kadın…
Ama her hastanın içinde ayağa kalkmış bir anne saklıdır aslında.
Kalbiniz iyileşmiş, bedeniniz toparlanmış,
ama bardaktan düşen son damla gibi,
evlat eksikliği hep masanın üzerinde kalmış.

Diyeceğim o ki üstadım;
sözleriniz, insanın boğazında düğümlenen bir ekmek parçası gibi.
Yutamıyor, bırakamıyor, içinde bekletiyor.
Belki gün gelir, yağmurlar diner,
fırınların önünden yine küçük ayak sesleri geçer,
kim bilir…

Ama siz yazın üstadım,
yazdıkça büyüyor o çocuklar,
yazdıkça duyuyor sizi herkesin kalbi.

Kaleminize sağlık,
Yüreğinize selam olsun.