Kendim olmak isteyince, karşı tarafın işine gelmiyor.
Benim ben olmama izin vermiyor. İstediği olmayınca küsüyor, kızıyor, çekip gidiyor.
Sevgi neydi, aşk neydi, ilişki neydi?
Peki beni ne kadar anlıyordu?
Bunun farkında değildi.
Oysaki anladığını söylemişti.
Davranışları gösterdi ne kadar anlayıp anlamadığını.
Olsun varsın öyle sansın sorun yok gerçekten.
Ben zaten böyle çok mutluyum.
Kendim ne kadar güzelmişim, ruhumun içindeki beni ne kadar çok sevdim.
Sanki bir boyut kapısı açıldı yüreğimde zihnimde bedenimde..
Bir aydınlanma ve bir yükseliş geldi bu dünyaya ait olmayan..
Gökyüzü açıldı yüreğimde zihnimde.
Hayal gücümde.
Belki yeni bir yaşam başlıyordu benim için.
Peki yeni bir yaşam için ölmem mi gerekiyordu önce?
Ölmeden de yeni bir başlangıç yapılamaz mıydı?
Ruhumda mevsimlerin rengi mor muydu Hemde en mürdümünden???