Geceler uzun, sessiz ve soğuk,
Yalnızlığım kolumda bir yük gibi ağır.
Gözlerimde saklı kırık umutlar,
Her adımımda eski anılar yara açar.

Sevdayı düşlerken kaybettim,
Ellerim boş, kalbim paramparça.
Bir ses beklerim, ama cevap yok,
Sokaklar bile bana yabancı, yalnız.

Karanlık sarar içimi,
Her hatıra bir bıçak gibi keser ruhumu.
Gülüşün hâlâ düşer düşlerime,
Ama dokunamam, ulaşamam sana artık…

Yalnızım, hem de en derin yalnızım,
Kendi gölgemle kavga eden bir adam gibi.
Gözyaşlarım sessiz, fısıltıyla akar,
Sevgiye aç bir kalp, ama boş bir dünya…

Rüzgâr bile bana düşman,
Her esintisiyle hatıralarımı savurur.
Adını fısıldarım boş sokaklara,
Ama cevap yerine, yankım kaybolur.

Kalbim bir mezar gibi sessiz,
Sevdanın küllerini saklar içinde.
Dost dediklerim uzak, düşman yok,
Ama ben hâlâ yalnız, hâlâ yanmış…

Geceler geçmez, sabahlar ağır,
Gözlerim uykuya direniyor hâlâ.
Bir damla sevgi düşlerimden sızar,
Ama ulaşamaz, kırılır, tükenir yine…

Yalnızlık… Adını yazdım ruhuma,
Her harfi acı, her hecesi kan.
Belki bir gün gelir teselli,
Ama bugün değil, bugün hâlâ yalnızım.