3
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
140
Okunma
Yine akıldasın…
Ömürlük ladese yenik düştü nefs,
Benliği yolda kaldı, vuslat firarda.
Kalbi — gurbetin içinde kandil — Kendi ışığıyla yanıyor sessizce.
Zaman, ilahi rüyanın kıyısında
Eriyip giden benliğin parça gibi,
Her nefeste seni arıyor,
Buldukça kaybediyor yeniden.
Yine akıldasın…
Ama bu artık dünya hatırlayışı değil;
Sır fısıltısı, ezeli yankı,
“Ben” denilen ne varsa,
Sen’in gölgende çözülüyor.
Rüzgâr geçiyor kalbin avlusundan,
Her zerresinde dua, özlem.
Susuyor;
Zira her kelime, seni eksiltir biraz.
Yine akıldasın…
Ama bil ki artık hatırlamak değil bu — Dönüş, teslim,
Bir “ben”in “Sen”de erimesi.
Rifat KAYA
5.0
100% (8)
Cevap Yaz