Nedir bu yürek meselesi,
diye sorsak gönlümüze?

Yürek, yalnız duygunun değildir;
Hakk’ın nefes bıraktığı menzildir.
Oraya değdiğimiz kadar var olur,
oradan çağrıldığımız kadar yürürüz.

Gönle dokunamayan,
kendi kapısında bile misafir kalır.
Lâkin dokunabildiyse,
o kalp senden uzak olsa da
seni duâsında taşır artık.

Nice insanlar vardır ki
kendi yükünden habersiz gezer,
uzak sesten gelen iniltide yanıp kavrulur.
Gönül böyle duyar,
gözün görmediğini görür.

Gönle dokunmak,
âlemin gizli dilinden anlamaktır;
aynı sırra yönelmek,
aynı nefesi paylaşmak,
aynı sessizlikte çoğalmaktır.

Söz, kulağa düştüğü kadar değildir;
Hakk’tan pay aldığı kadar gönle ulaşır.

Her hâl, her kelâm kalbi onarmalı,
yüreğe rahmet gibi inmeli.

İnsan,
dünyada bıraktığı izle değil,
dokunduğu gönüllerle var olur.
Rifat KAYA