0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
50
Okunma
Yeniden Sevmek
İlk aşk tohumu atıldı ezelde,
Ruhlar “Belâ” dedi o güzel sözde.
O günden beri gönül hep arar,
O ezelî bakış, o nurdan diyar.
Sonra ayrılık geldi bir imtihanla,
Hasret doldu dünya denen mekânda.
Ne yansa da kalp, ne solsa da renk,
Her yanışı çağrıdır — yeniden sevmek.
Zor be, yeniden sevmek bilmeden,
Görmeden, duymadan, sadece özden.
Ölmeden evvel ölmek sırra ermek,
Ateşi görmeden ateşte yanmak gerek.
Sıcakta donmak, soğukta yanmak,
Yakın iken şahdamarda uzak kalmak.
Sükûn görünür surette bedende,
Fırtınalar kopar gönül derinliğinde.
Ve öylesine sevmek, hem de yeniden,
Bir bakışla var olmak yeniden.
Vuslat saatini bilmez bu can,
Ansızın çağrılır meçhule her an.
Ve gönül yine der: “Sev ey insan!”
Çünkü aşk başlar, bitmez zamanla — her an yeniden.
5.0
100% (1)
