1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
103
Okunma
“Sırda Gül, Gül’de Nur”
Demişti Nur’a:
“Ey Nur, Gülden haber var mı?”
Nur gülümsedi, dedi:
“Ben o Gül’den ayrılır mıyım?”
O vakit dilsiz kaldı gönül,
Anladı ki kelâm perde,
Ve perde ardında hakikat gizli.
Eskiden Gül diye çağırırdım,
Artık O diye susuyorum.
Zira gülün kokusu bende,
Söz söylersem dağılır sır.
Yılda bir, iki kez
O Gül anlatır beni bana.
O vakit gönlümde tufan kopar,
Zelzele olur her nefes,
Ateş yön değiştirir, su yanar.
Ben kalmam,
Ben’deki ben yanar,
O kalır,
O’nunla ben bir olurum.
Ve susarım —
Zira her sükût bir secdedir,
Her inleme bir zikirdir.
İşte size anlattığım bu nokta:
“Ben demem, O der;
Ben susarım, O söyler.”
5.0
100% (2)
Cevap Yaz