0
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
34
Okunma
Tecelli Gecesi
Zifiri gece çöktü yine gönüllerin üstüne,
Gündüz ekilen günah tohumları bir bir filizlendi.
Kimi nefsin oyuncağı oldu, şeytanın devranında döndü;
Kimi de “hoşgörü” deyip sapığın yoluna erdem sandı.
Ama bir ocak var ki, orada huşû içinde yükselir Allah nidaları;
Tecellî nûru damla damla iner gönül çerağına.
Kâinat bir semâhâne şimdi; her zerre aynı ahenkle döner,
“Allah, Allah…” nakaratıyle aşkın sultanlığı yaşanır.
Kim dönerse O’na döner, kim secde ederse O’na varır;
Cezbe binbir hâlde oynar can bahçesinde.
Her cilvesi bir sır, her nefesi bir hâl…
Yokluk eşiğinde erir tüm varlık vehmi,
Kimi “Allah”, kimi “Rab”, kimi “Rahman” diye
Aşkın ateşinde Meşk olur, Dönüş olur, Bir olur.
