Sonbahar geldi…
Hüzünlü bir gecenin ardına sakladığım mısralar,
Çözülmeye başladı bir bir.
Dilimden dökülüyor kelimeler,
Gidişinin kaçıncı kasımını kutluyorum,
Hatırlayamadım.

Soğuk rüzgârlarla sararıp dökülen yapraklar
Eşlik ediyor bana,
Arada yağmur damlalarının sesi geliyor dışarıdan.
Ama içimdeki kuruyan toprakları
Islatmaya yetmiyor.
Sanki her damla
Kalbime değmeden kayıp gidiyor,
Her rüzgâr
Sesini alıp uzaklara götürüyor.

Bana geldiğin gün geliyor aklıma…
Yağmur yağıyordu yine,
Yolda kalmıştın.
Yanıma gelip şemsiyeni paylaşmıştın benimle.

“Ne hoş…” demiştim,
İçim birden ısınmıştı.

Nereden bilirdim ki
Sonunun böyle olacağını,
Olmayışına müptela kalacağımı,
Anılara sarılıp
Hayalinle konuşacağımı...

Ey sevgili,
Hiç aklına geliyor muyum?
Merak ediyorum…
Kasım yine kasveti sarıyor pencereme.
Bir yanım beklemekten yorulmuş,
Bir yanım hâlâ umutla direniyor.
Gözlerim göğe çevriliyor,
Belki bulutların arasından
Unuttuğun bir bakış düşer üzerime.

Ama biliyorum,
Ne yağmur ne rüzgâr
Sana kavuşmaya yetmiyor.
Çünkü her yağmurda
Ben seninle nefes alıyorum.