Aysude

Seni görüp tanıdığımda hiçbir şeyden haberim yoktu.
Nereden bilirdim, tüm benliğimle senin olduğumu? Önce düşüncelerimi benden aldın,
Senli hayaller, düşler kurarken buldum kendimi; artık aldığım nefes bile sen oldun.
Her baktığım güzel şeylerde izlerin vardı.

Bir anlık yokluğunda, dünya tersine dönüyor gibi hissediyordum.
Güneş gibi doğup içimi ısıtıp, yüzümde gülümseme oluşturuyordun.
Ellerimi tuttuğumda, sanki bedenim alevler içinde kalıyordu.
Senin yanın, varlığın sanki cennetin ta kendisiydi.

Sen benim eksik yanımdın,
Gözümü açma sebebim.
Nasıl ki gece sabaha, toprak suya mahkûmsa, bende senin gülüşlerine esirdim.
Dokunmaya kıyamıyordum, dokunsam kaybolacaksın.
Yanında dilim tutuluyor, gözlerine bakamıyordum.
Utangaç, masum, savunmasız bir çocuk gibi.
Nefes almak bile öyle zor geliyordu, kalbim yerinden çıkacak sanıyordum.
Seni yere göğe sığdıramıyordum.