Aysude

Bir omanın en kuytu kenarında kalmış bir ağaç gibi,
Yaprakların uğultusu geceyi yırtarken,
Ben sensiz hayata ve
Dünyaya kafa tutarak savrulup duruyordum.
Sanki engin mavi denizlerde yalpalaya yalpalaya ilerlemeye çalışan bir sandal,
Ya da koskoca gökyüzünde uçan asi, dik başlı ve özgür bir kartal gibi,
İlerleyip gidiyordum.

Taki sana rastlayıp seni bulana kadar,
Sen benim nefes alma sebebim oldun, huzur bulduğum liman, en güvenilir koy.
Gözlerimi kapadığımda, gözümün önüme gelen gökkuşağı,
Her giden saniye beni sana çekerken, kaybedeceğim diye aklım çıkıyordu.
Sen bunların farkında bile değildin,
Bense bunları sana söylemeye cesaret edemiyordum.

Beni görebilmen neden bu kadar zor ki?
Gelsen beni bulundugum bu durumdan kurtarsan,
Sarılsan, bedeninde kaybolup, alev alev sen diye yansam,
Kokuna bulansa tüm benliğim, ruhum bile sana bağlansa,
Sırılsıklam aşka bulansak, masallardaki mutlu sonlar gibi.
Olmaz mı?