Bir duvar ördüm kendimle arama,
Taşını yalnızlık, harcını geceyle.
Adını unuttum belki ama
Yüzün kaldı, sığmadı yüreğe.

Bir ses dolaşır içimde her vakit,
Sen misin, rüzgâr mı, bilemedim.
Ağladım mı, sustum mu, kim bilir,
Kendimi sana anlatamadım.

Kırılmış aynalar gibiyim artık,
Her parçamda başka bir anı.
Biri gülüşün, biri vedan,
Biri hiç yaşanmamış bir sabah gibi.

Bir şarkı çalıyor uzaktan sessizce,
Sözleri tanıdık, sesi ben gibi.
Dinledikçe eksiliyor içimden
Bir umut, bir sen, bir ben gibi.

Yorgun gecelerde düşünür oldum,
Sevgi buysa, kim sever böyle?
Bir kalp neden kendini yakar,
Sırf birini sevdi diye?

Bir çocuk var içimde hâlâ inanan,
Dizleri kanamış, kalbi açık.
Düşe kalka seni sevmiş,
Büyüyememiş, ama yanmış artık.

Sözcüklerim yetersiz, dilim suskun,
Bir adım uzağım, bin yıl gibi.
Kapında değilim, hatırandayım,
Bir dua gibi, yarım kalmış gibi.

Ve bil ki hâlâ kırgınım biraz,
Ne sana, ne bana, ne aşka tam.
Ama bir duvar var hâlâ içimde,
Yıkılamayan… adını taşıyan.