Bir sabah, adını bilmediğim bir yoldan geçtin
Adımların, yağmurdan sonra toprağa sinmiş bir koku gibiydi
Ben o anda, hiç düşünmeden
Bütün haritalarımı buruşturup cebime attım
Yolumu, senin geçtiğin sokaklara bağladım.

Sana bakınca susuyor bütün yollar,
Sen gitsen de kalıyor bakışların.

Kalabalığın uğultusu arasında konuşuyorduk ama sözlerimiz,
Bir derenin üzerinde uçuşan yapraklar gibi
Suya değmeden savruluyordu.
Bir an sustun
O sustuğun an, bütün şehir
Bir kuşun kanadına sığacak kadar küçüldü.

Bilir misin?
Yıllarca zamanı ağır akan bir nehir gibi yaşadım
Kimi günler kıyısında uyuyakaldım
Kimi günler taşlarına basarak karşıya geçmeye çalıştım
Ama hep suyun akışını dinledim
Ve o akış, benim en eski şarkımdı.

Sana bakınca susuyor bütün yollar,
Sen gitsen de kalıyor bakışların.

Sen geldin, o şarkıyı değiştirdin
Su artık başka kıyılara taşıyor beni
Bazen bir rüzgâr gibi geçiyorsun içimden
Bazen ağır ağır, gölge gibi yayılıyorsun.

Bir gün geç kaldın
Penceremin pervazında sadece gölgen durdu
Ve o an anladım
Asıl beklediğim sen değildin
Seninle değişen bendim.

Sana bakınca susuyor bütün yollar,
Sen gitsen de kalıyor bakışların.

Sonra anılar başladı, istemeden
Bir pazartesi sabahı, soğuk bir durakta
Ellerini ceplerine saklayışını hatırladım
Bir çarşamba akşamı, yağmurun tam altında
Saçlarına düşen su damlalarının
Nasıl ağırlaştığını düşündüm.

Günler birbirini kovaladı
Ben her sabah uyandığımda
Senin o farkında olmadan taşıdığın sessizlik
Yastığımın ucunda duruyordu.

Bazen düşünüyorum:
Şehrin hangi köşesinde göğe bakıyorsun?
Orada hangi bulutlar sana benziyor?
Hangi rüzgârlar yüzüne değiyor?
Ve ben, hangi adımında yok sayılıyorum?

Sana bakınca susuyor bütün yollar,
Sen gitsen de kalıyor bakışların.

Yoruldum, bunu bil
Ama bu yorgunluk sana kırgınlıktan değil
Sana yetişememekten.
Sen hep biraz ötede yürüyorsun
Ben hep biraz geriden bakıyorum
Aramızda, adını koyamadığım bir mesafe var
Ne kadar koşsam, hep aynı uzaklıkta duran.

Bir gün, hiçbir söz söylemeden
Bu mesafeyi kapatacağımı sanıyorum
O gün belki sen fark etmeyeceksin
Ama ben, içimden sessizce diyeceğim ki:
“İşte, gölgede kalan o isim artık güneşte.”

Sana bakınca susuyor bütün yollar,
Sen gitsen de kalıyor bakışların.