Bir mabet yıkılır, dua eder taşlar sessiz,
Koca ömrü tükettim ben, yalnızlık kış gibi.
Sende kalan izimi silme bir nakış gibi,
Kalbinde solsam da kokumu unutma benim

Bir gün olur dönersen yollara toz düşmeden,
Bir nefeslik huzura ereriz söz bitmeden.
Bir çift sözün kalırsa hâlâ “biz” diyemeden,
Yalnızlığımın da ortağısın, bil istedim.

Bir dolunay keser geceyi, titrer sessizce,
Karanlığından doğar ışık, düşer gizlice.
Bir damla çığlık kalır, taşırır kederimi,
Söndürülse de alevim, bil seni bekledim.

Kırk yıldız düşer göğünden yalnız bir an için,
Ayın gümüş teli düşerken, saçların için,
Bir melek gibi süzülür, geceme hayalin
Unutulmaz bir an yaşar gecem, bil istedim.

Bir resim düşer yere, solmuş bir anı gibi,
Yırtılmış sayfa misal, kalmış yarını gibi.
Gözlerimde tüter gidişin dumanı gibi,
Sönmeyen bir yangının közüyüm, bil istedim.

Ne bahar döner geri, ne de kış susar içim,
Her adımını izler, gizli bir sızım benim.
Seni ömür boyunca bekler durağım benim,
Çağırsan da duyamam, gelemem, bil istedim.